Τα Αντικλείδια...

Μέσα σε έναν Ιούνη  άλλαξε ρότα το καράβι και έγειρε πάλι μέσα σε ενα Ιούνη  της ζωής μου το κανάλι άλλαξε.  μέσα στη πηγή βρήκα ενα κοχύλι

βρέχει όνειρα και ελπίδες βρέχει δάκρυα και χαμόγελα βρέχει (;)

Αίσθηση καλοκαιρινής δροσιάς και ρομαντισμού αποπνέει η νύχτα Το φεγγάρι ολόγιομο λάμπει ψηλά στον ουρανό και εγώ με το μαξιλάρι αγκαλιά και τα μαλλιά ανακατεμένα ξαπλώνω στις σκέψεις μου.

Καλοκαιρινή ματαιότης γέμισε τον κορμό μου. Φυσάει αεράκι ζεστό . Κάθομαι στο γραφείο και ακονίζω τα μολύβια για μάχη. Η ζέστη με χτυπάει γλυκά στη πλάτη. Ισα-ισα για να με ξυπνάει.

                           Αγαπημένοι μου αναγνώστες... ξέρω ότι έχω πολύ καιρό να γράψω...επέστρεψα όμως με ενα νέο δικό μου παραμύθι ...που ήθελα να μοιραστώ μαζί σας!...βάλτε λίγο χαλαρή μουσική...ότι σας αρέσει ...καθίστε αναπαυτικά ...και ετοιμαστείτε να ταξιδέψετε σε ένα δάσος....

        Προχωράω στο χιόνι μέσα στο δάσος και βλέπω γύρω μου όλα είναι άσπρα. Σφίγγω το κόκκινο κασκόλ μου με τα χέρια μου και βάζω ξανά τα άτακτα μαλλιά μου που προσπαθούν να ξεφύγουν από το μαύρο μου σκουφάκι. Χιονονιφάδες γύρω πέφτουν και γύρω μια απίστευτη ηρεμία ξεδιπλώνεται στο απαλό χρυσό χρώμα του ουρανού. Η ανάσα μου γίνεται κρύα και τα χείλη μου αισθάνονται την πρωινή δροσιά. Εισπνέω ηρεμία και εκπνέω όλους τους προβληματισμούς και τις σκέψεις που γίνονται ένα με το τοπίο. Γύρω μου τα πάντα είναι ήρεμα και χιονισμένα...τα παιδιά παίζουν με έλκηθρα και μικροί χιονάνθρωποι κάνουν την εμφάνιση τους. Μισοφτιαγμένοι....τα παιδιά δεν τους ολοκλήρωσαν και μοιάζουν με μισά έργα παιδικής αφηρημένης τέχνης. Πόσο όμορφο τοπίο σκέφτομαι αναστενάζοντας.