Δύο κύματα μαζί μας κάνουν ένα

       

  Τα βλέφαρα της ανοιγοκλείνουν βιαστικά σαν καρικατούρες μιας ζωγραφιάς με ζωηρά χρώματα

         Τα μάτια της αποστηθίζουν ένα όμορφο δειλινό σε μια μαγευτική παραλία που γερνάει

         Μαλλιά που μοιάζουν με κορδέλες που παλεύουν με το αεράκι

         Χέρια που έχουν μουλιάσει από το παραπανίσιο μπλε της θάλασσας

         Πόδια που περπατάνε αργά μέσα στο νερό όπως ακριβώς στο όνειρο που πασχίζεις να τρέξεις

         Στην πλάτη οι ηλιαχτίδες καίνε και λαχταρούν να δουν

Μια κόρη είναι στην αγκαλιά της θάλασσας
ερωτευμένη με ένα κύμα


    Τα μάτια της ανοιχτά ονειρεύονται καθώς κοιτάζουν το πέλαγος που δεν έχει ένα τέλος

 Οι βλεφαρίδες της αναρωτιούνται πότε θα βουτήξουν πάλι μαζί με το γλυκό αλάτι
Τα χείλη της νοιώθουν την ηρεμία του δειλινού

Το γαλάζιο της θάλασσας αρχίζει και θυμώνει
ένα κύμα ξεσηκώνεται και νευριάζει τα άλλα κύματα
ψάχνει το δικό της κύμα
το γαλάζιο γίνεται σκούρο μπλε και η νύχτα αρχίζει και απλώνει το πέπλο της

Η κόρη είναι πια στην ακτή και χαϊδεύει τα θυμωμένα κύματα να τα κατευνάσει
ψάχνοντας το κύμα που της λείπει

Γαλάζιο μου μην θυμώνεις..μην στενοχωριέσαι και σκουραίνεις..
θα υπάρξουν στιγμές που οι θύελλες θα σε ρίχνουν κάτω
θα υπάρξουν φορές που οι θύελλες θα ναι φίλες σου

θυμήσου το όμορφο δειλινό
θυμήσου τα βότσαλα τα χρωματιστά που έχεις
θυμήσου τα καΐκια που πλέουν στην κορμοστασιά σου
θυμήσου τους ανθρώπους που χαίρονται με τα χρώματα και την ομορφιά σου

Γαλάζιο μου η ζωή μας είναι όμορφη, χρωματιστή και ρόδινη
και αν έχεις ξεχάσει να κολυμπάς γαλάζιο μου θα μαι εγώ εκεί να σε ησυχάζω

και αν έχω ξεχάσει να κολυμπώ γαλάζιο μου την αγκαλιά σου θα ζητήσω
και αν έχει αστραπές δεν με νοιάζει εγώ θέλω αυτό που θυμίζει την σπίθα δυο ματιών
και αν το νερό φτάνει στο λαιμό
ένα απαλό άγγιγμα ζητώ
ένα φιλί από το κύμα που αγαπώ
 δεν με νοιάζει να μείνω στην ακτή στην θάλασσα κύμα μου θα ρθω μαζί σου

Το κύμα άκουσε την κόρη και την φώναξε να πλησιάσει την θάλασσα που χόρευε μανιακά
η κόρη πλησίασε και το κύμα την πλησίασε αργά χαϊδεύοντας την στοργικά
η κόρη δεν άκουγε τα βουητά, τις αστραπές και την θύελλα
άκουγε τον ρυθμικό χτύπο του κύματος που την φώναζε κοντά του
η κόρη μπήκε μες την θάλασσα και το κύμα την αγκάλιασε σφιχτά
την φίλησε και η κόρη ένιωσε να γίνεται κι αυτή ένα κύμα

δύο κύματα μαζί μας κάνουν ένα
ένα είναι η κόρη και ένα είναι το κύμα