Σε ένα χαρτί τσακισμένο ζωγραφίζω και μετρώ...

           

         Σε ένα χαρτί τσακισμένο ζωγραφίζω και μετρώ τις μέρες, τις ώρες τις χοντρές και τα αδύνατα λεπτά που περνάνε από μπροστά μου και με σπρώχνουν. Γελάνε δυνατά καθώς έχουν βαλθεί να νυστάζουν για ώρες. Άδικα τα διαχωρίζω με ότι δύναμη έχω, είναι εκεί κολλημένα χωρίς να με κοιτάζουν. Ανοίγω το ράδιο και ακούω ένα τραγούδι. Οι νότες μου χαϊδεύουν τα μαλλιά και μου τραγουδάνε στοργικά. Τις κερνώ ένα χαμόγελο και αυτές μου περιγράφουν με χρώματα ένα σωρό ιστορίες που σου μοιάζουν. Δεν σε ξέρουν δεν σε έχουν δει και με ρωτάνε. Μια φωτογραφία. Εκεί σε βλέπω, εκεί σε αγκαλιάζω. Και τα δυο τα βλέμματα μας, τα παίρνουνε οι νότες και τα κάνουνε τραγούδι.
       

        Και στιγμές αρχίζω να κοιτάζω σε ένα σινεμά στο μυαλό μου που δεν βλέπει κανείς. Είσαι εκεί και είμαι και εγώ. Στιγμές που πέρασαν και στιγμές που δεν έχουν περάσει ακόμα βρίσκονται εκεί πλάι μου, αγκαλιά μου. Και εγώ εκεί σφιχτά τις κρατώ. Μην μου φύγει κάποια ζωηρή και δεν την προλάβω.

        Τι και αν οι ώρες με σπρώχνουν να βρουν χώρο να πλαγιάσουν; τι κι αν τα λεπτά γελάνε γιατί είναι πιο πολλά από όσα αντέχει ένα βλέμμα που του λείπεις; σκέφτομαι ένα γέλιο που δεν έχει ήχο, γιατί ο χρόνος σταματά,  σκέφτομαι δύο μάτια με ένα βαθύ βλέμμα που σε αρπάζουν και σε χορεύουν με ρυθμό. Δυο χέρια που σε κράτησαν και ήταν σαν να σε κρατάει ο κόσμος όλος. Ένας κόσμος νέος και όμορφος.

       Οι νότες πάν να μελετήσουν χτυποκάρδια να είναι πρώτα. Τα λεπτά βαρέθηκαν και κοιμήθηκαν χωρίς να με υπολογίσουν. Και εγώ εκεί μαζεύω ότι έμεινε από το vintage σινεμά στο μυαλό μου. Το διπλώνω προσεχτικά και το ζωγραφίζω τατουάζ δίπλα στην ψυχή μου.

   Τα λεπτά και οι ώρες μουρμουρίζουν και με ζορίζουν. Δεν με νοιάζει τι λένε, τα αγνοώ. Καληνύχτα λεπτά..καληνύχτα ώρες.  Εγώ έχω αγκαλιάσει το όνειρο μου!




Το πρόσωπο σου...
 
https://www.youtube.com/watch?v=djbcQ--wMQM